Elsbeth Etty schrijft op 29 december 2009 in het NRC: “Mensen kunnen zich moeilijk voorstellen dat ik me ooit, als student in de jaren zeventig van de vorige eeuw, heb aangesloten bij de partij van Marcus Bakker.” Ik kom me dat juist heel goed voorstellen toen ik reageerde (reactie 24) op haar column “Nationalisme is een na-ijverige God” ondermeer met de woorden: “Mevrouw Etty ontketent liever een wereldrevolutie à la Marx voor wie de natiestaat bourgeois en dus passé is?”
Overigens heb ook ik Marcus Bakker ooit in levende lijve meegemaakt, al heb ik nooit zoals mevrouw Etty het podium met hem gedeeld. Ik heb ooit een lezing van hem bezocht in het K3-parochiecentrum te Kerkrade. De communisten in het parochiecentrum! Wat waren die katholieken toen toch tolerant. Hadden ze nooit moeten toelaten. Het heeft geleid tot een weeffout, of zoals Etty het uitdrukt een geboortefout, bij de totstandkoming van het CDA.
Het CDA is altijd veel te toegefelijk geweest ten opzichte van links als het op het opkomen voor nationale belangen aankomt. En toen Bolkestein zich eenmaal had weg laten promoveren naar de Europese Commissie, is onder Dijkstal de VVD het CDA in die toegefelijkheid gevolgd. Blijkbaar vond Bolkestein de dualiteit tussen parlement en regering toch niet belangrijk genoeg om, zijnde partijleider, als fractievoorzitter aan te blijven. Daarmee heeft Bolkestein zijn prioritaire agendapunt – dus feitelijk zijn politieke erfenis – verkwanseld. Had Bolkestein voet bij stuk gehouden, dan hadden we wellicht afgelopen 15 jaar rust in de tent gehad en waren Pim Fortuyn, diens LPF en diens moord en Geert Wilders en diens PVV ons misschien bespaard gebleven. Zou dat achteraf gezien niet ook een wenkend perspectief geweest zijn voor mevrouw Etty?
P.S. Een keldertje onder de Lambertuskerk te Kerkrade wordt “Moskou” genoemd. Deze naamgeving verwijst evenwel naar de voor Napoleon desastreus verlopen bloedige veldtocht in Rusland in 1812 en niet naar de Russische revolutie in 1917. De naam wijst dus niet op communistische infiltratie in katholiek Kerkrade. Een hele geruststelling – nietwaar?