Naar aanleiding van Nova, 29 september 2009
Omarmde Obama in het begin van zijn presidentschap de ‘Dutch approach’ in Afghanistan , nu lijkt hij hevig te twijfelen. Mede gezien de verkiezingsfraude door Karzai lijken de ambitieuze doelstellingen die samenhangen met de Nederlandse aanpak onbereikbaar. Dat maakt een voortzetting van de missie in Uruzgan zoals deze nu plaatsvindt, discutabel.
Daarom is het vreemd, dat juist nu wordt gesproken over een eventuele bijdrage van Nederland na afloop van de tweede missie in 2010. Internationaal wordt rondgebazuind, dat Nederland best een rol wil blijven spelen in Afghanistan.
Premier Balkenende had het vorige week, in zijn toespraak voor de VN, erover dat deze tijd vereist, dat je voorbij je directe eigenbelang reikt. Echter: Als de vos de passie preekt, boer pas op uw kippen! Bekend is dat politici om belangrijke posities in de wacht te slepen – geruchten doen de ronde dat Balkenende permanent voorzitter van de Europese raad van regeringsleiders wil worden -, wel eens aanvallen van goedgeefsheid krijgen. Die goedgeefsheid bekostigen ze evenwel niet uit eigen zak, maar op kosten van de gemeenschap die ze vertegenwoordigen. Hier zou het wel eens zo kunnen zijn, dat de prijs van de persoonlijke ambities van Balkenende, onder andere bestaat uit het leven van soldaten die in Uruzgan vechten binnen het kader van een onhaalbare dus zinloze missie.