Naar aanleiding van Nova, 5 maart 2010
Twan Huys vraagt zich af hoe het kan dat de talenten van de nieuwe fractievoorzitter van de SP nu pas ontdekt worden. Wat naïef van Huys om te denken dat iedereen met het talent om op televisie te verschijnen ook daadwerkelijk op televisie verschijnt. Blijkbaar denkt hij ook van zichzelf dat het zijn talent is waardoor het onontkoombaar is dat hij op televisie verschijnt. Laat ik het hem uitleggen:
Een televisie is maar een klein kastje waar per avond slechts een beperkt aantal mensen op passen. Tegelijkertijd is het zo dat kijkers een beperkte sociale verwerkingscapaciteit hebben, waardoor ze zich slechts in een beperkt aantal mensen kunnen verdiepen. Zo wil niet elke dag nieuwe vrienden, maar het liefst de vrienden die je gisteren en eergisteren ook al had. Slechts af en toe is er ruimte voor een nieuwe vriend.
De omroepbazen hebben dat begrepen en daarom zadelen ze de kijker niet elke dag op met nieuwe (even competente) presentatoren, maar houden ze het bij de bekende gezichten. Wie veel op televisie komt is dus succesvol mede omdat hij of zij veel op televisie komt.
De politiek werkt op een soortgelijke manier. De ideeën van een politieke partij worden vertolkt door slechts enkele politici omdat de kijker anders de personen die de partij vertegenwoordigen niet meer herkend. ‘Wie is dat nu weer?’ is dan de vraag. Dat Roemer tot nog toe weinig op televisie verscheen, betekent dus niet dat binnen de partij zijn talenten niet werden onderkend, maar enkel dat er nog geen plek was voor hem op televisie.