Dagenlang leefde het land in een opgewekte roes van wittebrooddagen. Dit vanwege het wandelgangenakkoord. Na anderhalf jaar lijken we verlost van de PVV. Belangrijker evenwel lijkt mij dat D66 en vooral GroenLinks zich bevrijdt hebben van de PvdA, met wie het moeilijk onderhandelen is. Bij Pauw en Witteman van 27 april 2012 zegt Pechtholt dat het politieke midden hersteld is. Het wonderbaarlijke is dat Sap, daarbij bevestigend knikt. Lees verder “Met “lekker puh” neem je de PVV de wind niet uit de zeilen”
Jetta Klijnsma nieuwe voorzitter FNV?
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 2 mei 2012
Jetta Klijnsma twijfelt er nog over om op de kandidatenlijst van de PvdA voor de Tweede Kamer te gaan staan, dit omdat ze niet weet of ze wel lang in de Kamer zal blijven. Dan zal ze wel Jongerius willen opvolgen als voorzitter van de FNV. Lees verder “Jetta Klijnsma nieuwe voorzitter FNV?”
Vergissen is minder erg dan jokken
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 1 mei 2012
In een interview van meer dan 17 minuten ontfermde iedereen aan tafel zich over John Leerdam alsof het een kleuter betrof. Als kijker kreeg ik daardoor de indruk met een zeer narcistisch persoon van doen te hebben, wiens illusies vooral niet verstoord mochten worden. Lees verder “Vergissen is minder erg dan jokken”
Niet alle ideologieën zijn even (on)gevaarlijk
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 17 april 2012
Gemakshalve wordt dikwijls voor waar aangenomen dat juist religie leidt tot geweld. De drie grootste geweldexplosies van de afgelopen eeuw kwamen evenwel voort uit expliciet atheïstische ideologieën te weten het fascisme (25 miljoen doden) en het communisme (100 miljoen doden). Lees verder “Niet alle ideologieën zijn even (on)gevaarlijk”
Iedere straf overlaten aan God
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 16 april 2012
Arabist Jan Jaap de Ruiter maakt het wel heel bont als hij zegt dat de ideale gelovige van welke religie dan ook, iedere oordeel en iedere straf overlaat aan God. Alsof er geen sharia bestaat!
Emoties Breivik waren voorspelbaar
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 16 april 2012
Breivik was tot tranen geroerd toen hij zij eigen propagandafilm zag. Hoe dat zo? Een heel aannemelijke verklaring komt uit onverwachte hoek. Miranda Boonsta, de marathonloopster die zondag in Rotterdam 8 seconden tekort kwam voor een ticket naar de Olympische Spelen in Londen, was na de marathon hevig geëmotioneerd. Lees verder “Emoties Breivik waren voorspelbaar”
Vandaag relevanter gebleken dan gisteren nog leek
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 12 april 2012
Van de zes vragen die ik stelde (zie mijn reactie op discussie tussen Ewout Irrgang en Peter Verhaar) is mijn vraag 3 enigszins vergelijkbaar met de vraag van Irrgang. Mijn andere vragen zijn in het interview met Wouter Bos door Pauw en Witteman niet aan de orde geweest. Dat geeft al aan dat een heel ander interview mogelijk zou zijn geweest, en dat het interview in de uitzending allerminst uitputtend was. Lees verder “Vandaag relevanter gebleken dan gisteren nog leek”
Zes vragen voor Wouter Bos
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 11 april 2012
Ewout Irrgang mocht alvast een vraag bedenken om aan Wouter Bos te stellen. Wat leuk, dan mag ik dat ook! Lees verder “Zes vragen voor Wouter Bos”
Vijf tegen één
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 10 april 2012
Aan tafel zaten vijf journalisten en Filip Dewinter. Zo kon een situatie ontstaan van vijf tegen één, hetgeen ook gebeurde. Lees verder “Vijf tegen één”
Ingeborg Beugel benadrukt haar stellingname met haar seksualiteit
Naar aanleiding van Paul & Witteman, 6 april 2012
En daar zat ze weer: Ingeborg Beugel. Elke keer als de crisis in Griekenland in het nieuws is, mag zij vertellen hoe heftig de Grieken dat nu weer ervaren. Lees verder “Ingeborg Beugel benadrukt haar stellingname met haar seksualiteit”
Tofik Dibi liegt als hij zegt dat Mauro niet liegt
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 4 april 2012
De minister mag niet liegen maar Tofik Dibi wel. Hij zegt namelijk in Nieuwsuur van zaterdag 31 maart ‘dat niet Mauro maar de minister gelogen heeft.’ Maar zo zit de vork niet in de steel! Onafhankelijk van oordeel of de minister een verkeerde voorstelling van zaken heeft gegeven, staat vast dat Mauro bij zijn asielaanvraag heeft gelogen over zijn naam en zijn geboortedatum. Lees verder “Tofik Dibi liegt als hij zegt dat Mauro niet liegt”
7 uitglijders van Rutte rond het ‘doe-effe-normaal-debat’
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 22 september 2011
Het debat moet over de inhoud gaan en niet over de vorm. Wilders zou afleiden van de inhoud. Maar was het niet juist Rutte die wilde afleiden van de inhoud? Alle ogen richten zich op Wilders, maar ik me niet aan de indruk onttrekken dat het juist Rutte was die rond dit incident een trits uitglijders maakte. Ik zal proberen ze op te sommen: Lees verder “7 uitglijders van Rutte rond het ‘doe-effe-normaal-debat’”
Inkeer m.b.t. middelen maar ook m.b.t. doel?
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 16 september 2011
Vrijdag 16 september was Yehya Kaddouri te gast bij Pauw & Witteman. Hij bleek vier jaar in jeugddetentie te hebben gezeten omdat hij als 17-jarige een aanlag beraamde op de Israëlische ambassade. Hij hoopte met deze aanslag ongeveer 200 slachtoffers te maken. Lees verder “Inkeer m.b.t. middelen maar ook m.b.t. doel?”
Vergeten te vragen: de meest cruciale vraag aan Balkenende
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 9 mei 2011
Dan hebben ze een hele uitzending de tijd om aan Jan-Peter Balkenende de voor de hand liggende meest cruciale vraag te stellen, dan zitten daar twee duurbetaalde presentatoren, en dan doen ze het niet. Lees verder “Vergeten te vragen: de meest cruciale vraag aan Balkenende”
Timmermans kleurt gebeurtenissen politiek in
Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 10 maart 2011
Pauw & Witteman zou politiek neutraal zijn. Waarom wordt dan keer op keer Timmermans van de PvdA uitgenodigd om de opstanden in de Arabische landen te becommentariëren? Is men zich er niet bewust van dat Timmermans die gebeurtenissen inkleurt vanuit zijn eigen politieke agenda? Lees verder “Timmermans kleurt gebeurtenissen politiek in”
Onafhankelijke journalistiek moet je waarmaken
Naar aanleiding van Buitenhof, 7 maart 2010
Als Clairy Polak zich als onafhankelijk interviewer wil profileren, dan moet ze dat keer op keer waarmaken. Dat deed ze zondag 7 maart 2010 in haar interview van oud-minister van Integratie Van der Laan bij Buitenhof niet. Lees verder “Onafhankelijke journalistiek moet je waarmaken”
Samenwerking VARA en NPS leidt tot bevoordeling sociaaldemocratie
Nu zijn er maar liefst drie informatierubrieken waarin zowel VARA als NPS zijn vertegenwoordigt. Te weten NOVA, Buitenhof en Pauw en Witteman. Ik vind het prima dat de band tussen NPS en VARA nu in ieder geval ten aanzien van NOVA en NPS ontrafeld wordt. Lees verder “Samenwerking VARA en NPS leidt tot bevoordeling sociaaldemocratie”
Bestuurlijke weeffout door Aboutaleb?
Naar aanleiding van Nova, 9 december 2009 en Pauw & Wiiteman, 9 december 2009
Het rapport kent dermate veel conclusies en aanbevelingen dat het moeilijk is uit te vissen waar nu precies de weeffout zit. Volgens mij zit deze in de coördinatie tussen de verschillende aspecten van vergunningverlening. In het rapport staat hierover te lezen:
“De voorbereidingen en advisering van de kant van verschillende diensten hebben zogeheten multidisciplinair plaats, maar feitelijk per dienst afzonderlijk. In het overleg tussen diensten beschikken de aanwezigen niet over gezamenlijke scenario’s voor het geval dat het mis gaat.”
Opmerkelijk is dat de organisator van het evenement deze coördinerende rol is toebedeeld:
“De organisator van het evenement droeg de verantwoordelijkheid voor het voorzitten en bewaken van het dienstenoverleg. Dit is een te zware verantwoordelijkheid die bovendien tot spanningen kan leiden tussen de al dan niet commerciële belangen van de organisator en de veiligheidsbelangen.”
De organisator van het evenement heeft deze rol, zoals te verwachten was, onvoldoende waargemaakt:
“De organisator van Veronica Sunset Grooves heeft zijn organiserende rol tijdens de voorbereiding onvoldoende waargemaakt. Het dienstenoverleg was onvoldoende georganiseerd en onvoldoende scherp. De verslaglegging van het dienstenoverleg was ontoereikend. Wijzigingen werden in een laat stadium aan betrokken diensten meegedeeld. De organisator heeft de verwarring over het aantal bezoekers niet opgelost. De particuliere beveiligingsorganisatie was niet in staat additionele capaciteit naar aanleiding van de informatie over de komst van hooligans te realiseren. Hierdoor waren er minder particuliere beveiligers dan de politie wenste.”
Voor zover de gemeente zichzelf ook een coördinerende verantwoordelijkheid toekent, is deze op een gebrekkige wijze toebedeeld aan een team met beperkte bevoegdheden:
“Het Team Horeca en Evenementen heeft een coördinerende rol in het vergunningen traject, maar het kan deze rol in de praktijk slechts in beperkte mate vervullen. Het team is daarvoor te afhankelijk van de inbreng van elk van de vele betrokken diensten. Het team staat op te grote afstand van de directie Veiligheid.”
In het rapport wordt gepleit voor herstel van de oude situatie waarin de directie Veiligheid de coördinerende verantwoordelijkheid heeft:
“De directie Veiligheid van de gemeente dient het vergunningentraject in Rotterdam te coördineren. Daarbij behoort de interdisciplinaire afweging van belangen en risico’s. Een deel van deze veranderingen is al in gang gezet. Het Team Horeca en Evenementen moet weer integraal ondergebracht worden bij de directie Veiligheid.”
De oplossing voor het coördinatieprobleem die Aboutaleb na de ongeregeldheden aan het strand in Hoek van Holland bedacht heeft, wordt in het rapport niet afgekeurd:
“De instelling van een commissaris evenementen is een waardevol initiatief.”
Men wijst er evenwel fijntjes op dat dit geen alternatief is voor het voorstel om de coördinerende verantwoordelikheid bij de directie Veiligheid te leggen:
“Het is tevens noodzakelijk een functionaris te benoemen die de coördinatie tussen alle betrokken gemeentelijke en andere diensten organiseert. Het is logisch een functionaris van de directie Veiligheid hiermee te belasten.”
De vraag is nu: Onder wiens verantwoordelijkheid is het zwaartepunt van de coördinatie verlegd van de directie Veiligheid naar de organisator van het evenement. Was dat onder Aboutaleb of was dat onder diens voorganger Opstelten. Als dat onder Aboutaleb was, dan zijn er duidelijke inhoudelijke redenen om de verantwoordelijkheid voor de ongeregeldheden bij Hoek van Holland daadwerkelijk aan hem toe te bedelen. Dan zou hij wat mij betreft moeten aftreden.
Van buitenlands militair naar binnenlands politioneel optreden
Naar aanleiding van Nova, 2 december 2009
De creativiteit van de oplossing valt tegen, was het commentaar aan het einde van de NOVA-reportage over de plannen van Obama met betrekking tot Afghanistan.
Als goede raad duur is, wil rekenen wel eens uitkomst bieden. Alleen al de nieuwe militairen kosten 1 miljoen dollar per manjaar. Alle 30.000 nieuwe militairen kosten dan 30 miljard dollar per jaar. Oude en nieuwe militairen in Afghanistan samen kosten dan 110.000 x 1 miljoen = 110 miljard dollar per jaar. Een Afghaanse politieman kost aan salaris 140 dollar per maand. Per jaar is dat 140 x 12 = 1680 dollar. Laten we zeggen dat deze met uitrusting, loonsverhoging en vakantiegeld 3000 dollar per jaar kosten. Dan kosten 1miljoen Afghaanse soldaten 3000 x 1 miljoen = 3 miljard dollar per jaar. Dat is ongeveer 1 politieman op elke 35 Afghanen. Nu hadden ze het bij ‘Pauw & Witteman’ erover dat 200.000 politieagenten genoeg zou zijn. Dat is ongeveer 1 politieagent op 175 Afghanen. Dat zou dan 0,6 miljard dollar per jaar kosten. Die agenten moeten natuurlijk opgeleid worden. Als we ervan uitgaan dat de opleiding tot politieagent 1 jaar duurt en dat de klassen bestaan uit 30 cursisten, dan heb je ongeveer 7000 opleiders nodig om na 1 jaar over 200.000 getrainde agenten te beschikken. Eventueel kun je deze procedure meerdere jaren herhalen om over een meervoud van 200.000 agenten te beschikken.
In het verleden heeft Amerika ook al Afghanen opgeleid. Toen ging het om militairen die tegen de Russen gingen vechten. Je zou kunnen zeggen dat dit project aan zijn eigen succes ten onder is gegaan. De door Amerika opgeleidde militairen hebben de Russen het land uitgeknikkerd. Keerzijde is dat uit de daaropvolgende onderlinge strijd de Taliban als overwinnaar naar voren is gekomen. Die onderdrukten vervolgens de bevolking en boden onderdak boden aan Al Qaida. Nu gaat het evenwel niet om het opleiden van zwaarbewapende militairen, maar om lichtbewapende politieagenten. In de opleiding kun je hun maatschappelijke taken betrekken. Bovendien blijven ze voorlopig hun salaris van de internationale gemeenschap ontvangen (wiens brood men eet, wiens woord men spreekt). Rob de Wijk maakte er bij ‘Pauw & Witteman’ nogal een punt van wie die politieagenten dan zouden moeten opleiden. Dat dienen in mijn ogen militairen te zijn. Politieagent in een land in dat in burgeroorlog verkeerd ligt sowieso veel dichter tegen militaire taken aan.
Per saldo zou je door het massaal opleiden van agenten met veel minder middelen veel meer kunnen bereiken. Natuurlijk kun je de buitenlandse militairen niet van vandaag op morgen wegsturen, maar de marge tussen buitenlands militair naar binnenlands politioneel optreden is zo groot, dat een overstap van strategie altijd voordelig uitpakt.
Obama zegt nu meer militairen te willen die echter per militair minder geweld gebruiken. Ik zeg dat veel Afghaanse politieagenten ertoe leidt dat deze per agent over minder geweldsmiddelen hoeft te beschikken, en dat die agenten ook dichter bij de bevolking staan waar ze zelf uit voortkomen. Zo verklein je het gevaar van machtsvorming en een coup door de gewapende macht. Met het probleem dat het uiteindelijk Afghanen zijn die over de wapens beschikken om de samenleving te verdedigen, zit je trouwens met elke exit-strategie.
Matthijs van Nieuwkerk zat bij ‘De wereld draait door’ al op te roepen tot een hernieuwde Nederlandse inzet. Graag wil hij dat Nederland onder leiding van Obama ten strijde trekt. Obama denkt na, wij volgen. Uit zijn overdadige enthousiasme af te leiden, had Van Nieuwkerk er echt zin in. Wat let hem om zelf tussen de bermbommen te gaan huppelen? Ik wens hem daar veel succes bij.
Ondercuratelestelling past binnen scenario van Lakeman
Naar aanleiding van Pauw & Witteman 12 oktober 2009
De oproep van Pieter Lakeman aan spaarders om hun geld terug te trekken was natuurlijk erg gedurfd. Tot op heden is evenwel nog niet gebleken dat zijn interpretatie van de situatie onjuist is.
Zo stelde Lakeman in een discussie met professor Arnout Boot bij Pauw en Witteman dat de bezittingen van een bank slechts weinig in waarde verminderen bij een faillissement. Daar zit een zekere logica in, omdat de bezittingen van banken in feite tegoeden zijn waarvan de geldwaarde vrij nauwkeurig te bepalen is, en die mede daarom goed verhandelbaar zijn. Als je een fabriek ontmantelt, dan ligt dat anders.
Dat DNB en Bos zondagavond hebben ingezet op ondercuratelestelling van DSB en deze op maandagochtend hebben doorgezet, wijst er mijns inziens op dat zij in essentie handelen in overeenstemming met het scenario van Lakeman. Die zei al op 1 oktober bij Goedmorgen Nederland dat DSB sowieso failliet zou gaan, maar dat dit beter snel zou kunnen gebeuren. BNB en Bos hebben ook aangestuurd op een snel faillissement. Dat het gedrag van DNB en Bos past binnen het scenario van Lakeman, is een indicatie ervoor dat deze vooralsnog geen ongelijk heeft.
Onder een hoedje spelen
Naar aanleiding van Nova, 25 juni 2009
Om de boodschap van Freek de Jonge los van zijn humor te bezien, kun je het beste naar zijn optredens in talkshows kijken. Dan krijg je louter de boodschap zonder humor. Dan blijkt ook dat die boodschap behoorlijk humorloos is.
Laten we als voorbeeld de aanvaring nemen die De Jonge een aantal maanden geleden had met Peter R. de Vries. In de reportage komt hij daar nog op terug. Hij geeft toe dat het wel wat beredeneerder had gekund, maar hij gaat er wel vanuit dat hij al redenerend tot zijn boodschap was kunnen komen. Maar wat is die boodschap dan? Tijdens de bewuste uitzending van Pauw & Witteman was de boodschap dat De Vries onder een hoedje speelt met crimineel Nederland. De misdrijven die De Vries oplost, zouden enkel geïsoleerde zaken betreffen die de georganiseerde criminaliteit niet raken, maar die vooral dienen om politie en rechtspraak in diskrediet te brengen.
In de Nova reportage werd dat iets van: Niet iedereen kan zomaar op onderzoek uitgaan, want dat ondermijnt het vertrouwen in politie en rechtspraak. De belangrijkste verdachtmaking, namelijk dat De Vries onder een hoedje zou spelen met de georganiseerde criminaliteit, kwam niet meer aan de orde. Wat dan overblijft is dat de overheid niet bekritiseerd mag worden, zelfs niet met feiten die in een rechtszaak als bewijs kunnen dienen. Dat een confrontatie met onwelgevallige feiten louterend kan werken op het juridisch systeem, komt blijkbaar niet bij De Jonge op. Iedereen moet maar blijven geloven dat de overheid het goed doet. Freek de Jonge lijkt hier wel een representant van het DDR systeem, of om een recenter voorbeeld te gebruiken, van de Islamic Republic of Iran.
Conclusie lijkt te zijn dat je om de grappen van De Jonge hartelijk mag lachen, maar dat je zijn moraal toch niet al te serieus hoeft te nemen. Dat was ook jaren geleden zo ongeveer het oordeel van Toon Hermans. De Jonge is typisch iemand die zich al moreel is gaan uiten voordat zijn moraal ontwikkeld was. Inderdaad waarschijnlijk het gevolg van zijn opvoeding in een domineegezin. Daardoor krijgt zijn moraal iets dramatisch, iets onvervulds. Het is een schreeuw om iets dat er niet is.
Televisie als hard drugs
Naar aanleiding van Nova, 13 mei 2009
Televisie is hard drugs. Dat hebben ze bij de VARA heel goed begrepen. Dat de kijker televisie kijkt, staat vast. Als dealer moet je er alleen voor zorgen dat de kijker bij jou afneemt.
Als alle verslaafden is de kijker een gewoontedier. Liefst bewandelt de kijker elke dag dezelfde weg om het genot te bemachtigen. Daarom houdt de VARA haar zuchtige afnemers in een ijzeren greep. Altijd het zelfde doen, zo wordt de kijker bijgebracht, betekent altijd: scoren.
Horizon programmeren is het sleutelwoord (afgekeken van de commerciëlen, in Amerika welteverstaan). En niet zomaar een beetje horizontaal programmeren, maar … keihard, met steeds dezelfde programma’s, steeds dezelfde gezichten, steeds dezelfde grappen en grollen, steeds dezelfde kleuren, op steeds dezelfde tijden. Je kunt er de klok op gelijk zetten.
Daarom houdt de VARA vast aan haar gezichten. Een vast contract? Geen probleem. Graag zelfs. Zo worden we decennium in, decennium uit uitgeleverd aan de Sonja Barenden, aan de Paul Wittemannen, aan de Paul de Leeuwen, aan de Mathijs van Nieuwkerken, en aan de, … ja, het moet gezegd worden, … aan de Clairy Polakken.
Die gezichten, die staan voor het spul dat de VARA levert. We worden oud met die koppen, tenminste, als die koppen niet eerder oud worden aan wij.
Bijzonder talentvol? Ben je mal. Verdienstelijk, niet meer dan dat. De VARA betaald gewoon om die koppen vast te houden. De kijker/gebruiker is er immers op geconditioneerd dat bij het zien van die koppen … geleverd wordt. Dat is genoeg.
Belasting en bijstand integreren in één systeem
Naar aanleiding van Pauw & Witteman van 17 april 2009
De dames Agnes Kant en Heleen Mees lijken elkaar te vinden in de gedachte dat je in ieder geval lage inkomens niet zwaar moet belasten. Mijn idee zou zijn: Laat mensen in eerste instantie voor zichzelf zorgen, en laat hen, pas als dit lukt, een bijdrage aan de samenleving leveren.
Nu denkt natuurlijk iedereen aan een ingewikkeld belastingsysteem met allerlei progressieve schijven, maar dat hoeft helemaal niet. Je kunt het ook af met één schijf. Stel het belasting tarief is 40% van je inkomen dat je boven de € 15.000 per jaar verdiend. Als je dan als huishouden €15.000 verdient, dan mag je dat geld houden. Verdien je meer, dan ga je pas over het meerverdiende 40% betalen. Dit heeft als consequentie dat het systeem ondanks haar eenvoud toch licht progressief is. Als je minder verdient, dan betaal je negatieve belasting, ofwel je krijgt een uitkering. Het tarief van 40% blijft ook dan in takt. Van elke euro die je minder verdiend dan € 15.000 krijg je dan € 0,40 van de belasting terug. Verdien je bijvoorbeeld € 8000, dan wordt je inkomen € 8.000 + (15.000 – 8000) x € 0,40 = € 11.200. Verdien je helemaal niks, dan krijg je 15.000 x € 0,40 = € 6000 per jaar.
Het voordeel van dit systeem is dat je belasting en bijstand op een voor iedereen inzichtelijke manier integreert. Voordeel is ook dat er een stevige stimulans om te werken in zit, want, wat je inkomen ook is, van elke euro die je extra verdiend, mag je per saldo € 0,60 in je eigen zak stoppen.
Ook de rente-inkomsten kunnen gemakkelijk binnen het systeem gebracht worden. Nu is het zo dat de rente op 4% gesteld is, en dat je daarover 30% betaald. Je kunt ook de rente op 3% stellen, en daar het tarief van 40% rekenen. In beide gevallen betaal je 1,2% over je vermogen.
Zo eenvoudig als het hier wordt voorgesteld, zal zo’n systeem in de praktijk natuurlijk niet zijn. Agnes Kant zal wel al meteen roepen dat € 6000 per jaar bijstand te weinig is. Toch denk ik dat het goed is, om eens over zo’n systeem na te denken. Het is simpel en stimulerend, en geeft duidelijkheid aan de burger.
Excuses Wolfsen alles behalve ruiterlijk
Naar aanleiding van Nova, 16 april 2009 en Pauw & Witteman, 16 april 2009
Als de minister van verkeer en waterstaat zegt dat je door rood mag rijden, dan is dat nog niet zo. Net zomin kan de minister van binnenlandse zaken een eigen uitleg geven aan regels ten aanzien van woonkosten van burgemeesters als deze in een toelichting op de wet ondubbelzinnig omschreven staan. Zo heb ik, vrij vertaald, de strekking van dat artikel dat niet geplaatst mag worden, begrepen. Graag had ik gezien dat Wolfsen in Nova in discussie was getreden met de hoofdredacteur van Ons Utrecht of met de auteur van het artikel. Ook zou het artikel in naam van de persvrijheid alsnog gepubliceerd moeten worden.
De excuses van Wolfsen zijn allesbehalve ruiterlijk te noemen. Behalve dat hij zich nog steeds in negatieve zin uitlaat over het artikel, zegt hij enkel dat wanneer ook maar de schijn is gewekt dat hij een heel klein beetje verkeerd heeft gedaan, dat het hem dan heel erg spijt. Hij presenteert zich als een heilig boontje dat zich al de kleren van het lijf rukt, zelfs bij de kleinste zonde. De Wolfsen die ik via deze affaire heb leren kennen, is daar in zekere zin het spiegelbeeld van. Deze Wolfsen zou gezegd kunnen hebben: ‘Als mijn integriteit ook maar in het minste in twijfel getrokken wordt, dan moet zelfs de persvrijheid wijken.’
Aan tafel met Rutte, Wolfsen en Knevel
Naar aanleiding van uitzending Pauw & Witteman, 10 april 2009 met Mark Rutte, Aleid Wolfsen en Andies Knevel als gasten
Kickboxen subsidiëren om hangjongeren van de straat te houden is wellicht niet zo’n goed idee omdat de jongeren de gevechtshandelingen die ze dan leren, op straat kunnen toepassen. Dat was wat Rutte bedoelde met gesubsidieerd in elkaar getrapt worden. Volleyballen kan zo bezien wel gesubsidieerd worden.
Vrouwen worden liever bediend door vrouwen. Daar is niks mis mee, zegt burgemeester Wolfsen. Daar mogen we op inspelen. Misschien is dat zo, maar wat is dan het principiële verschil met blanke mensen die het prettiger vinden om door een blanke bediend te worden? Vindt Wolfsen dat ook oké? Mag daar ook op ingespeeld worden? Zo nee, dan zou ik toch graag Wolfsen’s argumentatie horen, waarom het ene wel en het andere niet kan.
In een reactie op een reportage van Nova van 18 maart over de grote verwarring bij de EO-achterban vraag ik me af of al bekend is wat Knevel vindt van de opstanding uit de doden. Dat ik zo snel op mijn wenken bediend wordt, had ik toen niet kunnen dromen.
‘Of’ of ‘en?’
Naar aanleiding van: Pauw & Witteman 24 maart 2009 en NOVA 25 maart 2009
Opa’s en oma’s langer laten werken of het villabezit subsidiëren? Ik hou niet zo van dit soort tegenstellingen. Ze doen het goed voor de bühne, laten diverse details onderbelicht en vormen een oneigenlijke tegenstelling. Als beide maatregelen op termijn evenveel geld op te leveren, dan lijkt een keuze niet moeilijk. Maar is er wel een keuze?
Langer werken als het niet anders kan, daar kan ik mee leven. Ik begrijp ook dat verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd een tweesnijdend zwaar is, dat tegelijkertijd leidt tot hogere opbrengsten en lagere kosten. Maar het hele werkvolk langer laten werken om een beperkt aantal villas te subsidiëren, dat lijkt mij geen verdedigbare keuze. Zeker als men zich bedenkt dat het beperken van de hypotheekaftrek voor welgestelden, nauwelijks ten koste gaat van de bestedingen.
Ik vermoed dat met de tegenstelling het breekijzer om de hypotheekaftrek open te breken gevonden is. Tot oktober kan Jongerius het gereedschap vrijelijk hanteren om aan de hypotheekaftrek te peuteren. Dat leidt bij huizenbezitters waarschijnlijk tot meer onrust, dan een snelle doorvoering van een maatregel, die voor de meeste eigenaren geen gevolgen heeft, zou hebben gehad. Als maar duidelijk wordt dat het enkel een beperkte aftrek is voor enkel de duurdere huizen, dan hoeft deze maatregel geen grote weerslag te hebben op de huizenprijzen in de lagere prijssegmenten.
Als dan toch aan de pensioengerechtigde leeftijd getornd moet worden, bijvoorbeeld omdat er dermate veel bezuinigd moet worden dat beperking van de hypotheekaftrek alleen onvoldoende is, waarom dan niet beginnen met een verhoging tot 66 jaar in 12 jaar, of een verhoging van 65,5 jaar in zes jaar (pensioengerechtigde leeftijd wordt per jaar met 1 maand verhoogd). Men heeft in beide gevallen nog ruim de tijd om te bezien hoe die maatregel uitpakt. Ontstaat er inderdaad een krapte op de arbeidmarkt voor 60-plussers, dan kan men de pensioengerechtigde leeftijd nog altijd verhogen tot 67 in 24 jaar.