Paul Hekkens ziet het anders
Naar aanleiding van Andere Tijden, 22 april 2012
Pseudohomofilie heette dat dus, dat mensen een tijd lang dachten homoseksueel te zijn, homoseksualiteit ook in praktijk brachten, maar dan achteraf constateren dat het toch niet hun pakkie-an was. Lees verder “Pseudohomofilie”
Naar aanleiding van de Volkskrant 17 januari 2012
De politiek van links tot rechts had haar mening klaar toen bleek dat een therapie voor mensen die kampen met hun homoseksuele gevoelens, vergoed wordt uit het basispakket. Lees verder “Homoseksualiteit geen ziekte, wel een afwijking”
Ingediend op 6 november 2011
Geachte raadsgriffier van Maastricht,
Inleiding
In dit schrijven wil ik mijn zorgen uiten over het feit, dat het geluidsniveau bij openbare gelegenheden dusdanig hoog kan zijn, dat dit leidt tot onherstelbare gehoorbeschadiging. Mijn focus is dus gehoorbeschadiging bij het publiek en niet geluidsoverlast van omwonenden. Lees verder “kans op onherstelbare gehoorbeschadiging door te hoge geluidsniveaus bij openbare gelegenheden”
Naar aanleiding van Nova, 27 november 2009
De Mexicaanse griep is volgens Jim van Steenbergen gevaarlijk omdat deze lijkt op de Spaanse griep. De Spaanse griep eiste evenwel zoveel doden omdat veel slachtoffers bacteriële infecties opliepen en er in 1918 nog geen antibiotica bestonden om deze te bestrijden. Dat Van Steenbergen wel de Spaanse griep erbij sleept maar met geen woord rept over de bacteriële infecties die toen nog niet te bestrijden waren, maakt zijn verhaal ongeloofwaardig. Weer zo’n preker voor eigen parochie, denk ik dan.
Naar aanleiding van Nova, 11 november 2009
Voor alle duidelijkheid. Ik ben niet principieel tegen vaccinatie. Ik ben alleen tegen de overenthousiaste manier waarop vaccinatie wordt opgedrongen. Coutinho mag dan wel zeggen dat er geen sprake van is dat de overheid danst naar de pijpen van de farmaceutische industrie. Feit is wel dat geen enkel land ken dat zo uitpakt als Nederland : Alles (2 vaccins + adjuvans) voor iedereen (17 miljoen mensen). Wellicht is het mede vanwege het genoemde overenthousiasme dat veel mensen vatbaar worden voor een heftige kritiek die buiten het gangpad van de wetenschap treed.
Naar aanleiding van Nova, 6 november 2009
Miquel Ekkelenkamp zei tegen het eind van een discussie met Ab Osterhaus aan de TU te Delft dat deze niet zo denigrerend naar hem moest doen. Osterhaus dient met ‘evidence-based’ en niet ‘eminence-based’ argumenten te komen. Gezien het grote aantal ondertekenaars wordt ook in dit artikel de lezer vooral geacht onder de indruk te geraken op basis van ‘eminence’ en niet op basis van ‘evidence’. Tegen zoveel deskundigheid die ondertekent, valt niet op te redeneren. Maar wat als het artikel zichzelf weerspreekt?
Het artikel speelt in op de ongerustheid die recentelijk ontstaan is omdat een aantal patiënten is overleden:
“De griep zou ongevaarlijk zijn en de maatregelen van de overheid overdreven. Maar nu er binnen een week vijf patiënten zijn overleden, is het goed te weten dat de regering zich, mede op advies van Osterhaus, degelijk heeft voorbereid.”
Toch stellen de auteurs in de laatste alinea dat het aantal doden nog geen reden tot vergrote ongerustheid is:
“Hoewel de recente doden anders doen vermoeden, is de Mexicaanse griep tot nu toe mild.”
Dus eigenlijk wordt gezegd dat er nu nog geen reden tot vergrote ongerustheid is, maar dat het toch goed is dat de ontstane ongerustheid wordt ingedamd door de genomen forse geneeskundige maatregelen. Forse geneeskundige maatregelen zijn dus goed vanwege het psychologisch effect.
Naar aanleiding van Nova, 12 augustus 2009
Als ik deze reportage zo zie, dan denk ik dat de Q-koorts per saldo Nederland meer ellende kan opleveren dan de Mexicaanse griep. De ziekte is langdurig met vervelende symptomen. Besmettingshaarden verspreiden zich en blijven lange tijd bestaan. Bovendien is Q-koorts via de lucht, dus gemakkelijk op te vangen. Een fietstocht door het groen kan genoeg zijn.
Opmerkelijk is dat de branche van dierenhouders niet te porren is tot maatregelen, terwijl ze bij epidemieën onder het vee meewerken. De reden hiervoor is dat een veeziekte de branche zelf treft, terwijl een epidemie onder mensen voor de branche “slechts” een extern effect is: De samenleving als geheel en niet de veebranche betaalt in dat geval.
Naar aanleiding van Nova, 8 december 2009
Mijn reacties naar aanleiding van de reportages over Q-koorts van 12 augustus en van 30 oktober heeft nog weinig aan actualiteit ingeboet, Dit laat ook de uitzending van Zembla van afgelopen zondag zien. Ik zou zeggen: drie keer is scheepsrecht.
Naar aanleiding van Nova, 3 augustus 2009
De keuze voor een ander gezondheidskostensysteem is een keuze voor een ander type samenleving. Het is zogezegd de keuze tussen de verzorgingsstaat en de nachtwakersstaat. De reden waarom conservatieve, republikeinse media zo fel tegen de hervormingen zijn, is dat zij geen verzorgingsstaat naar West-Europees model willen. Ze schuwen waarschijnlijk de hogere kosten die met de verzorgingsstaat samenhangen.
Een verzorgingsstaat is evenwel niet per definitie beter of slechter dan een nachtwakersstaat. Beiden kunnen “value for money” bieden. Bij een verzorgingsstaat betaal je meer, maar krijg je ook meer.
Of Obama erin slaagt draagvlak te genereren voor zijn hervormingen in de gezondheidszorg, hangt af van de “value” die met de extra “money” weet te genereren. Behulpzaam kunnen wellicht kostenplaatjes zijn, waarin hij laat zien dat ook middenklasse beter af is met het nieuwe systeem. Daarbij moeten de huidige verzekeringskosten worden afgewogen tegen de toekomstige belasting- en premiekosten. Als je dan kunt laten zien, dat de meeste Amerikanen beter af zijn, met het nieuwe systeem, creëer in ieder geval een democratisch draagvlak.
Een gunstig kostenplaatje kun je evenwel alleen waarmaken als er minder aan de strijkstok blijft hangen. Dat betekent dat er minder makkelijk geld te verdienen valt in de gezondheidszorg. Dat heeft als consequentie dat de huidige gezondheidszorgindustrie zich met hand en tand zal verzetten tegen hervormingen.
Naar aanleiding van Nova, 4 juli 2009
Een hoog thc-gehalte is niet het probleem. Het heeft zelfs als voordeel dat de gebruiker minder rotzooi in verhouding tot de hoeveelheid werkzame stof binnenkrijgt. Het probleem met nederwiet is dat er veel mee geklungeld wordt. Daardoor heeft nederwiet allerlei merkwaardige bijwerkingen die niet des cannabis zijn.
Goede cannabis geeft een roes die zich licht (high) aanvoelt; die de waarneming intensiveert; die een versterkte associatiestroom teweegbrengt; die ontspant; die pijntjes doet verdwijnen; die in samenzijn met andere gebruikers kan leiden tot lachbuien; die de eetlust versterkt; en die tegen het einde van de roes slaperig maakt. Als het goed is ontwaakt de gebruiker de volgende ochtend uitgerust en nuchter.
Lang niet alle cannabis heeft evenwel deze ideale combinatie van effecten, en zelfs als cannabis van perfecte kwaliteit regelmatig wordt gebruikt, zwakt het gewenste effect na verloop van tijd af. Veelvuldig gebruik leidt eigenlijk tot een herhaling van dezelfde roes, omdat de associatiestroom nog onvoldoende gevoed is met nieuwe ervaringen. Cannabisgebruik ontslaat de gebruiker dus niet een leven te leiden.
Dan heb je het effect dat de gebruiker niet high maar stoned wordt. De roes komt dan zwaar over. In dat geval wordt de gebruiker meestal introvert en functioneert in sociaal opzicht zwakker dan normaal. Vroeger, voor de tijd van de nederwiet, werd gezegd dat je van weed meer high en van hash meer stoned werd. Kort geleden heb ik een regelmatige gebruiker evenwel horen beweren dat hij van hash meer high wordt dan van nederwiet.
Zoals gezegd kan met nederwiet van alles mis zijn. Al naar gelang de productiewijze kan nederwiet allerlei bijwerkingen vertonen. De gebruiker kan er speedy van worden; kan er hartkloppingen van krijgen; kan er verward en besluiteloos van worden; kan er een zeurderige stonedheid aan overhouden die ook nog na dagen kan opspelen; kan er zich beroerd en gammel van gaan voelen. Van de Donk heeft dus ongelijk als hij een superieure kwaliteit van nederwiet verondersteld..
Als ik dan in de reportage zie met hoeveel zorg mediwiet wordt gekweekt, dan ben ik zondermeer voorstander van productie onder overheidstoezicht. Min of meer besloten clubs van cannabisgebruikers lijkt me ook een goed idee. Dan pas komt de nadruk meer op echte kwaliteit en niet enkel op het thc-gehalte te liggen. Goede wijn of whisky beoordeel je toch ook niet enkel op basis van het alcoholpercentage. Net zoals de roes van alcoholische drank niet enkel afhangt van de alcohol maar ook van ondersteunende stoffen, zo zijn er in cannabis naast thc wel 60 andere stoffen actief, die mede het voor die canabis typerende effect bepalen. Wellicht dat in die min of meer besloten clubs cannabis weer iets voor fijnproevers worden. Maar zoals whiskey gewoon 40% en niet 20% alcohol dient te bevat, zo moet je niet gaan proberen het thc-gehalte kunstmatig te verlagen. Trouwens die vaporisator die in de reportage getoond werd, zag er degelijk uit.
Naar aanleiding van Nova, 25 mei 2009
Het recht om helemaal los te gaan wordt tegenwoordig wel heel letterlijk genomen. You’ve got to fight for your right to party. In het weekend worden alle remmen losgegooid. Als ongeleid projectiel ontdekt men de volwassenheid. Alsof bij alcohol en drugs ontoerekeningsvatbaarheid als excuus geldt. Daarbij maakt het uit wat er zoal naar binnengewerkt is.
Alcohol kan tot agressiviteit leiden, maar het is meestal een omslachtige van veraf te herkennen vorm van agressiviteit, die gelardeerd wordt met het nodige verbale spektakel. Een dronken vechtersbaas zoekt in feite naar consensus. Vaak herhaalt deze de vraag of je ruzie wil. Je hoeft eigenlijk alleen maar nee te antwoorden, en daarnaar te handelen, om je aan diens geweld te onttrekken.
Het gebruik van hennepachtigen leidt tot weinig agressiviteit. Fransoosjes die met hun Peugeot 205jes naar Maastricht komen om de plaatselijke coffeeshops te bezoeken, leveren nauwelijks overlast op. Ze zijn juist opvallend rustig. Ze praten op fluistertoon met elkaar en hun gympies hoor je ook al niet. Ze zijn al tevreden als je zonder te reageren aan hen voorbijloopt.
Onberekenbaar wordt het feestgeweld als pilletjes (amfetaminen en/of xtc-achtigen) in het spel zijn. Die geven vaak behalve een tomeloze energie ook een versnelde hersenactiviteit. Prikkels jagen dan met een dermate hoge snelheid door de hersenen, dat gedragsimpulsen nauwelijks nog in te schatten zijn, niet door de persoon in kwestie, maar ook niet door een buitenstaander. Loopt er zo iemand rond, dan kun je maar beter geen aandacht trekken en zoveel mogelijk uit de buurt blijven. Bij het gebruik van pilletjes, werkt alcohol trouwens niet dempend maar juist versterkend. Omdat alcohol ontremd, blijft er nog maar weinig over dat uitvoering van impulsen belet.
Het gebruik van alcohol en pilletjes in combinatie met het excuus van ontoerekeningsvatbaarheid, leiden ertoe dat overmachtsituaties ten aanzien van overheiddienders gemakkelijk uitgebuit worden. Blijkbaar is men daarbij nuchter genoeg om de geringe pakkans naar behoren in te schatten.
In de reportage van Nova, 21 mei 2009 wordt gezegd:
Specialisten in Nederland verdienen sowieso het dubbele (200%) of het drievoudige (300%), en soms wel het viervoudige (400%) of meer ($$$?), dan specialisten in Duitsland.
Pardon?
O, daarom is gezondheidszorg in Nederland zo duur!
Er zijn wel eens over grotere pietluttigheden Kamervragen gesteld. Mij lijkt duidelijk dat hier structureel iets mis zit.
Naar aanleiding van Nova, 29 april 2009
Schellekens is een viroloog die kan rekenen. Door met timmermansogen te kijken, weet hij de kwestie rond het Mexicaanse griepvirus in 5 minuten in perspectief te plaatsen. Inclusief de enorme financiële belangen die in het geding zijn. Was elke viroloog maar timmerman.
Als alleen al in Europa 35 miljard euro te verdienen zijn, wil menigeen wel een stap extra zetten, … ook als deze in de verkeerde richting is.
Schellekens zoekt niet ver voor een oplossing. Voor Nederland vindt hij deze in een reguliere aanpassing van de jaarlijkse griepprik. Dat kost niet veel extra.
Naar aanleiding van Nova, 14 april 2009
Mijn stelling is dat professionaliteit in verpleeghuizen in de praktijk onder meer een verhoogde tolerantiedrempel ten aanzien van menselijk lijden inhoudt.