Tofik Dibi heeft lijsttrekkerverkiezingen geforceerd. Dit deed hij met door zich alvast als kandidaat te presenteren, voordat de partij over zijn kandidatuur had beslist. Hij was al vooraf uitgebreid te bewonderen bij NOS Journaal bij Knevel & Van den Brink en bij Oog in oog. Johan Fretz noemt deze voorgeschiedenis van de kandidatuur van Dibi in zijn column geheel niet. Is het jeugdig elan zijn of jeugdige onbezonnenheid dat hij die voorgeschiedenis wegwuift met een houding van: ach, procedures!? Over deze procedures is overigens wel door GroenLinks-leden ooit met de beste bedoelingen gestemd. Die regels nu maar snel aan de kant schuiven omdat Dibi zich in de media al kenbaar heeft gemaakt als kandidaat, noem ik daarom niet democratisch maar mediacratisch.
En Sap huppelt hulpeloos achter de feiten aan. Om de vrede te bewaren zag ze zich tijdens het eerste debat genoodzaakt te blijven lachen en te blijven knuffelen. En de media? Naar hun aard verkiezen ze mediacratie boven democratie. Nieuwsuurpresentator Twan Huys profileert zich als uitgesproken voorstander van Dibi. Op vrijdag 18 mei laat hij Dibi tot drie keer toe herhalen dat Sap pas op het laatste moment was bijgedraaid. Pas de vierde keer gaf Dibi toe dat Sap zich al eerder bereid had getoond met hem de strijd aan te gaan. Dat kwartje is bij Huys evenwel niet gevallen, want hij confronteert op zaterdag 19 mei Sap met de eerdere uitspraak, alsof Dibi die niet zelf al herroepen had. Huys maakt het blijkbaar zo bont dat zijn collega Ferry Mingelen zich maandag genoodzaakt zag hem er fijntjes op wijst dat niet hij maar de leden van GroenLinks over de keuze van de partijleider gaan.
Dinsdagavond blijkt ook Mathijs van Nieuwkerk een fervent voorstander van Dibi te zijn. Hij legt Dibi argumenten in de mond, zoekt in de zaal expliciet naar steunbetuigingen voor Dibi, hemelt hem op met een krantenkop uit de Volkskrant die door het NRC weersproken wordt. Het bonst maakt evenwel voetbalcommentator René van der Gijp het in diezelfde uitzending van De wereld draait door. Hij zegt over Dibi: “Hij heeft voor de mooiste televisie van de afgelopen drie dagen gezorgt. Hij is echt mijn held. Die Sap dacht met dat lenteakkoordje: ik ben er. Maar toen kwam hij.” Van der Gijp geeft aan dan wel niet van GroenLinks te zijn, maar nu wel op Dibi te gaan stemmen. Over mediacratie gesproken.
Ondertussen blijkt uit peilingen dat Sap op een ruime meerderheid kan rekenen. Niet alles wat gehyped wordt, wordt werkelijkheid. Of toch?