Den Uyl heeft de PvdA op een dwaalspoor gezet. Om dat na bijna 38 jaar te erkennen, is evenwel teveel gevraagd voor een partij die volhardt in haar eigen illusies. Onder Drees was nog duidelijk dat de PvdA voor de arbeider stond en voor Nederland. Nou, als je duidelijk kiest voor jezelf, is het ook niet zo moeilijk om rekening te houden met de ander. Dat is dan een kwestie van geven en nemen; van een redelijke opstelling.
Door de Calvinistische wending, is de PvdA de partij voor de ander geworden. Een partij voor intellectuelen die voor de arbeider zijn, een partij voor Nederlanders die de Nederlandse belangen inleveren voor onduidelijke buitenlandse belangen, de partij van mannen die voor positieve discriminatie van vrouwen zijn. Zo weet je op den duur niet meer voor welke belangen je staat. Je komt met jezelf in de knoop.
Mede door deze calvinistische wending worden vrouwen binnen de PvdA sinds jaar en dag zwaar voorgetrokken. Partijafdelingen zitten vol met mannen. Vrouwen die zich aandienen, kunnen in een keer doorlopen naar de betaalde functies. Zo komt het dat Max Pam vandaag de dag constateert dat er bij de PvdA wel erg veel vrouwen in topposities zitten die ondermaats presteren.