Escalating commitment

Naar aanleiding van Nova, 21 mei 2009 

Wat zijn de Amsterdammers stil? Is het stilte voor de storm of zouden ze echt zitten te wachten op her verlossende woord van commissie Veerman? Nou, daar heb ik niet veel vertrouwen in. Met zijn plan voor veel te hoge dijken, heeft hij al laten zien niet vies te zijn van mega-infrastructurele projecten. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom juist hij tot commissievoorzitter benoemd is.

In vaktermen heet het probleem waar Amsterdam mee zit ‘escalating commitment’: Naarmate men financieel meer geïnverteerd heeft, wordt het moeilijker om een mislukking toe te geven, en is men bereid  keer op keer opnieuw gigantische kostenoverschrijdingen aan te gaan. Rationeler zou zijn om het verlies te nemen (sunk costs), en overnieuw te kiezen wat het beste is om te doen op basis van de dan ontstane situatie.

Ik heb begrepen dat er mogelijkheden zijn om in ieder geval de tot nu toe gemaakte investeringen adequaat te benutten. Het noordelijke deel van het traject tot Centraal Station is namelijk ook nuttig zonder dat de lijn verder naar het zuiden doorgetrokken wordt.

Frank Bruinsma en Victor van Lamoen weten overigens de mogelijke baten van de Noord-Zuidlijn heel aannemelijk te relativeren.