Naar aanleiding van Nova, 23 juni 2009
Ferry Mingelen weer terug bij Nova. Welkom thuis. Ik hoop dat zijn wandeltocht naar Santiago de Compostela hem goed bekomen is. Dan nu weer de parlementaire verslaggeving. De schoenmaker weer bij zijn leest. Daarmee is al meteen een belangrijke kwaliteit van Mingelen genoemd. Waar andere televisiebekendheden heel gemakkelijk uitwaaieren over een groot scala aan programma’s,daar blijft Mingelen trouw aan zijn stiel. Nou ja, ik zag hem laatst bij Knevel & Van den Brink.
Den Haag Vandaag heeft zo zijn eigen traditie waar Mingelen bij aansluit. Zijn voorgangers waren ondermeer Ton Planken en Kees Sorgdrager. Net als Mingelen waren zij ertoe in staat het formele parlementaire jargon te vertalen op een wijze dat het eenieder met een redelijk verstand duidelijk is.
Zoals binnen de katholieke kerk de priester zich niet meer richt tot God maar tot de verzamelde gemeente, zo richt ook de politicus zich tegenwoordig rechtstreeks tot het volk. Dat geldt niet enkel voor populistische partijen zoals momenteel SP en PVV, maar ook voor andere partijen. De PvdA Bijvoorbeeld probeert via allerlei verdeelsleutels het parlement een afspiegeling te laten zijn van het kiezersvolk. Dat heeft tot gevolg dat de volksvertegenwoordiging steeds meer de taal van het volk spreekt, waardoor een vertaalslag door de parlementaire journalistiek minder nodig is. Dat vraagt om een herbezinning met betrekking tot de rol van de parlementaire journalistiek.
Doordat het parlement steeds meer de eigenschappen van het volk overneemt, bestaat het gevaar dat beiden hun gedachten op basis van dezelfde sjablonen vormgeven. De rol van de parlementaire journalistiek zou onder deze omstandigheden kunnen zijn, deze sjablonen te doorzien en kritisch te toetsen. Daarmee stuiten we evenwel op een moeilijkheid, want je kunt alleen kritisch zijn als je de sjablonen kunt bezien tegen de achtergrond van, ja van wat?
In het niet eens zo verre verleden betekende kritisch dat men de burgerlijke politiek toetste aan de hand van marxistische of op zijn minst socialistische idealen. De tendens ontstond daardoor dat in de ogen van de journalistiek de politiek nooit ver genoeg ging. De politiek voelde als het ware een hete linkse adem in haar nek, hetgeen de politiek waarschijnlijk ook bewogen heeft tot onbeheerste kattensprongen in de aangegeven richting. Nu pleit ik er niet voor om de linkse kritiek te vervangen door een rechtse kritiek. Dan verval je in een soortgelijke fout. Waar ik wel voor pleit is dat de parlementaire journalistiek iets dieper in de materie duikt, zodat ze zelf kan uitmaken welke alternatieven er überhaupt zijn, zodat ze zich niet afhankelijk maakt van de alternatieven die de politiek aandraagt.
Mingelen zou erg links zou zijn. Volgens mij stemt hij PvdA, maar hij doet toch zijn best dat niet te laten merken. Misschien dat ik na 25 jaar door Mingelen over politiek te zijn geïnformeerd, zelf Mingeliaan ben geworden, zonder het zelf te beseffen. Als ik al kritiek heb op zijn benadering, dan dat hij te meegaand is. Hij is iets teveel een lakei van de politiek.
Nu meldde hijzelf bij Knevel & Van den Brink dat politici het nu al laten afweten omdat ze minder hard worden aangepakt bij een van de vele gezellige praatprogramma’s. Als je in Den Haag Vandaag evenwel sjablonen doorprikt en deze beoordeelt aan de hand van alternatieven, dan ben je minder afhankelijk van de medewerking van de een of andere politicus om een onderwerp aan de orde te stellen, en dan kun je diens medewerking aan het programma misschien ook beter afdwingen.
Dat Mingelen geen vechtersbaas is, is af te lezen uit het gegeven dat hij in het verleden is geflankeerd door terriërs zoals Ton Elias en Wouke van Scherrenburg. Dat waren ondervragers die steeds, tot vervelens toe, de machtspolitieke verhoudingen ter discussie stelden. Wat Mingelen anno 2009 nodig zou hebben is een inhoudelijke terriër die de politieke denkwijzen en beleidsmatige gedachtengangen ter discussie stelt. Als zo iemand hem flankeert, dan kan Mingelen tot zijn pensioen blijven, wie hij altijd al was. Niet iedereen hoeft immers een vechtersbaas te zijn.
Er zal wel niks aan te doen zijn, maar voor mij was Den Haag Vandaag bevattelijker toen het nog een eigenstandig programma was. Op de een of andere manier ontgaat mij telkens het aangevertje van de dienstdoende presentator van Nova aan Mingelen. Ik vind het gewoon duidelijker als Mingelen zegt: Goedenavond, dames en heren. Welkom bij Den Haag Vandaag. Vandaag was er aan het Binnenhof dat en dat aan de hand.