Naar aanleiding van Nova, 25 april 2009
Kinderen hebben er recht op dat ze leren gezag te aanvaarden. Niet dat het daarbij moet blijven. Kinderen hebben nog veel meer te leren. Toch kun je zeggen dat een kind dat geleerd heeft gezag te aanvaarden, daarbij baat heeft.
Wat een kind nodig heeft om gezag te leren aanvaarden, kan evenwel verschillen. Uitleggen waarom je iets doet, is natuurlijk voor veel kinderen een heel goede methode. Op een bepaald moment zal evenwel vrijwel ieder kind uitproberen of je als gezaghebbende ouder bereid bent fysiek in te grijpen. Veel kinderen kunnen dan ook navertellen dat hun ouders hen één keer een pedagogische tik toebedeeld hebben. Als het bij die ene tik blijft, kun je zeggen dat het kind ook op andere manieren aanspreekbaar is en dat wenst te zijn.
Sommige kinderen, en die zijn beslist oververtegenwoordigd in het speciale onderwijs, aanvaarden gezag eerst en vooral op basis van fysiek ingrijpen. Dan is het in zekere zin unfair naar deze kinderen toe, om hen dat fysieke ingrijpen te onthouden. Enkel zo leer je hen vroegtijdig gezag te aanvaarden, en hoeven ze die uitdaging niet nog op latere leeftijd aan. Fysiek ingrijpen op jonge leeftijd in combinatie met uitleggen, kan dus ontsporing op latere leeftijd voorkomen.
Vervelend is als kinderen die heel goed aanspreekbaar zijn, met een hardhandige aanpak tot de orde geroepen worden. Dat leid bij hen niet tot aanvaarding van gezag, maar juist tot het tegendeel. Perfect aanspreekbare kinderen worden daar juist recalcitrant van.