Naar aanleiding van Nova, 11 februari 2010
Wellicht dat het momentele opspelen van nucleaire ambities door Iran, voortkomt uit de benarde positie waar het regime nu in verkeerd. Waar men de machtbasis onder het volk verliest, daar ontstaat de behoefte om de macht op een andere manier te demonstreren. Een kat in nood maakt immers rare sprongen. Sprongen die daarom niet minder gevaarlijk zijn.
De onrust onder het volk tast als een chemisch proces de machtsbasis van het huidige regime aan. Het is zaak dat proces te laten doorwerken totdat het regime als vanzelf ineenstort. Dan is de kans het grootst dat een machtswisseling relatief geweldloos kan plaatsvinden.
Wanneer zo’n machtwisseling gebeurd, is moeilijk te voorspellen, maar al te lang kan (en mag) het niet meer duren.