Naar aanleiding van Nova, 27 april 2009
… en dat Nederlanders zich zo goed aanpassen in Frankrijk, en dat ze hard willen werken, en zoveel van de Franse cultuur en natuur houden… Zoveel goeds heb ik in jaren niet gehoord over Nederlanders in het hyper-zelfkritische Nederland. Ik ben het niet meer gewend. Ik wordt er helemaal verlegen van.
Laten ik deze positieve ervaring positief benutten door er een lijst van positieve voorwaarden uit te destilleren die maken dat immigratie (vanuit ons perspectief emigratie) positief uitpakt. Laten ik de lijst niet te lang maken, want dan wordt het zo’n waslijst. Laten ik me beperken tot drie punten. Dan blijft het overzichtelijk:
- Er moet een plek vrij zijn voor de immigrant in het land van aankomst. De inwoners van de Morvan zitten verlegen om bakkers, slagers, fysiotherapeuten, artsen en wat dees meer zei. De Nederlanders verdringen geen Fransen door deze posities in te nemen.
- De immigranten dienen bereid te zijn te investeren in hun positie in de voor hen nieuwe samenleving. De fysiotherapeut doet dit door zijn vakbekwaamheid in te zetten, maar ook door de praktijk te moderniseren. De mensen van de wasserij doen dit door flink door te werken, maar ook door de wasserij op te kopen.
- De immigranten dienen sympathie te koesteren voor de cultuur van aankomst en met graagte bereid zijn zich daaraan aan te passen (met behoud van eigen identiteit voeg ik daar als geconditioneerde Nederlander snel aan toe). Dus gewoon een siësta tussen de middag, stokbrood bij het ontbijt en bij het diner een glaasje wijn.
Nederlanders als modelimmigranten, Welke Nederlander had dat ooit kunnen bedenken? Je moet het eerst zien, dan geloof je het pas.