Waarom ik zen doe? Niet omdat ik boeddhist ben. Ik vind het juist leuk om zen te doen in een christelijke, katholieke context. Maar, dit ook weer niet omdat zo’n trouw aanhanger ben van de katholieke leer. Ik beschouw me als katholiek omdat ik katholiek ben opgevoed. Die achtergrond wil ik niet verloochenen.
Ik doe zen om van binnen stil te worden. Die stilte is evenwel iets anders dan ontspanning. Na een stresserende werkdag kan ik me wel iets voorstellen dat beter ontspant dan drie kwartier stil zitten.
Die stilte is ook geen afwezigheid van geluid. Gedurende de meditatie staat vaak het raam open en dan dringen straatgeluiden gemakkelijk door. Dat stoort me geenszins, ook als het er op straat wel eens luidruchtig aan toegaat.
De stilte die ik vind in zen kan ik het beste omschrijven als ont-roering, maar dan niet in de betekenis van geëmotioneerdheid. Je kunt ont-roering vergelijken met een schone ruit. Eindelijk zie je de dingen zoals ze zijn, en laat je je minder afleiden door vooringenomenheden.
Door te ont-roeren ben je minder een speelbal van je omgeving. Ont-roering leidt evenwel niet tot afstandelijkheid. Je blijft vatbaar voor prikkels uit je omgeving. Je zou juist kunnen zeggen dat je je door zen meer door je omgeving laat verrassen omdat je deze onbevangener waarneemt. En omdat je onbevangener waarneemt, kun je ook onbevangener reageren.