Naar aanleiding van Nova, 24 september 2008
De Tweede Kamer is wel erg snel tevreden met gemaakte excuses . Dit omdat zowel minister Cramer en in diens navolging minister Van Middelkoop niet hun eigen uitspraken betreuren, maar enkel de reacties daarop. Cramer zegt: ‘Ik realiseer mij dat mijn optreden helaas een andere reactie heeft opgeworpen dan mijn bedoeling was. Dit heeft tot misverstanden geleid die ik betreur.’ Minister Van Middelkoop stelt in een kort interview tot vier keer toe in steeds dezelfde bewoordingen – als een soort mantra – het te betreuren dat hij met zijn uitspraken ophef veroorzaakt heeft. Van Middelkoop betreurt dus de ophef en Cramer de reacties. Zonder deze uitspraken te verdraaien, kunnen deze zo geïnterpreteerd worden dat de ministers van zichzelf vinden dat hen geen blaam treft, maar dat de reacties op hun uitspraken niet deugen. Hoe kan het dat dit 150 volksvertegenwoordigers dat niet opvalt? Zijn ze dermate gefixeerd op de term ‘betreuren’ dat de context waarin dit woord wordt gebruikt hen ontgaat? Maar dat betekent dat Kamerleden reageren als geconditioneerde honden, en niet als intelligente medeburgers. En waar blijft het opmerkingsvermogen van de pers? Papegaaien zij de denkkaders van de dames en heren politici klakkeloos na, of zijn zij in staat de zaak onafhankelijk op zijn merites te beschouwen? – blijkbaar niet.
Inhoudelijk schat ik de miskleun Van Middelkoop ernstiger in dan die van Cramer. Was het wel een miskleun van Van Middelkoop toen hij liet weten niet zoveel op met gezag te hebben? Was hij niet gewoon eerlijk, door ervoor uit te komen, dat hij voor het leiden van een organisatie waar erkenning van gezag van levensbelang is, niet geschikt is? Maar dan moet uit die ontboezemingen ook de juiste consequentie uit getrokken worden. De politiek doet dat vooralsnog niet. Maar vanuit het defensieapparaat zullen de nodige consequenties wel getrokken worden. Compromissen vanuit de politiek waar Van Middelkoop mee komt aanzetten, zullen door defensie minder coulant aanvaard worden. Zo zal Van Middelkoop langzaam maar zeker vermalen worden tussen politiek en defensie. Zijn dagen als minister van Defensie zijn dus nog niet verstreken, maar wel al geteld.