Naar aanleiding van Nova, 6 oktober 2009
Ik vraag me af wie de regie van de reportage in handen heeft, Nova of Spong? Ik denk de laatste. Spong krijgt uitvoerig de kans om het woord te voeren – meer dan iemand anders in de reportage. En hij grijpt de gelegenheid aan om zijn cliënt te vermenselijken, terwijl het in strafzaken toch wenselijk wordt geacht dat in ieder geval de rechter niet te vertrouwd raakt met de verdachte.
Het ging over het ondergoed van de verdachte; dat het niet goed met hem gaat; hij is aangeslagen; terneergeslagen; verbijsterd; dit had hij van zijn leven nooit verwacht; de arrestatie is een dramatisch moment voor hem; het was zijn laatste vlucht; zoon en vrouw waren bij arrestatie aanwezig; zo ga je niet met mensen om; hij was tot tranen toe geroerd toen hij Spong zag; kon hij eindelijk zijn verhaal kwijt.
Spong gebruikt NOVA om emotie TV te maken.
Overigens, het is geen extra pijnlijke affaire omdat de verdachte ontkent, zoals Spong op het einde van de reportage zegt. Het is niet ongebruikelijk voor verdachten om de hen ten laste gelegde feiten te ontkennen, ook als ze deze wel gedaan hebben. Ontkennen vertegenwoordigt namelijk een aanzienlijk eigenbelang in een rechtszaak, namelijk de mogelijkheid van vrijspraak.