Eerder is van mij een opinie op volkskrant.nl geplaatst waarin ik mij afvraag of een een-tweetje tussen koningin Beatrix heeft geleid tot de val van het kabinet. Via dejaap.nl heb ik dit thema nader uitgewerkt op basis van het gegeven dat CDA’er René van der Linden, voorzitter van de commissie die het staatsbezoek voorbereidde, wellicht als spin in het web heeft gediend. Eerlijk gezegd begrijp ik niet goed waarom deze twee artikelen niet meer aandacht hebben gekregen. Invloed van het staatshoofd op de politiek druist immers in tegen een van de belangrijkste rechtstatelijke principes, te weten de scheiding van kerk en staat. En het is per slot van rekening ook geen kleinigheid wat er is gebeurt: Er is een kabinet gevallen.
Inmiddels hebben zich nog wat merkwaardige akkefietjes voorgedaan: Zo heeft een beroemde Turkse dirigent beledigd rechtsomkeer gemaakt, nadat hij op Schiphol werd gecontroleerd. Minister Rosenthal berichtte naderhand dat de dirigent niet onbehoorlijk behandeld was. Premier Rutte heeft het gehad over Wilders en Gül die elkaar met sneeuwballen bestoken: niet erg complimenteus naar Gül toe. En dan afgelopen week dat staatsbezoek dat geen staatsbezoek mag heten. August Hans den Boef oppert dat het wellicht een geheime wapenorder betreft. Zelf denk ik dat er na het staatsbezoek van Gül aan Nederland nog iets recht te breien viel, maar wat precies, dat weet ik niet.
Een reden waarom mijn artikelen de gemoederen weinig hebben beroerd, is wellicht dat het als complottheorie werd opgevat. Een complottheorie kan betekenen dat elk weerlegging ervan weer als onderdeel van het complot wordt aangevoerd. Daar is evenwel geen sprake van. Ik laat me dan wel niet gemakkelijk overtuigen. Als gedegen onderzoeksjournalistiek evenwel uitwijst dat ik het verkeerd gezien heb, dan wil ik me best laten overtuigen. Ik hoop juist dat onderzoeksjournalisten het thema oppikken. Zij beschikken immers over betere onderzoeksmogelijkheden dan ik. Als mij dan gevraagd wordt aan het onderzoek mee te werken, dan wil ik dat best doen, ook als de uitkomst mijn veronderstellingen weerspreekt.
Een complottheorie betekent ook vaak dat het om een uitgewerkt plan zou gaan. Alsof Beatrix, Gül en Van de Linden die samen aan tafel hebben gezeten om een plan te bedisselen met als einddoel: de val van het kabinet. Zo heb ik het evenwel nooit bedoeld. Ik geloof eerder in de algemeen menselijke dommigheid, ook van politici en andere hoogwaardigheidsbekleders, dan in het vermogen complotten te smeden die nog blijken te werken ook. Door te verwijzen naar Van der Linden heb ik gewezen op de aanwezige intermenselijke infrastructuur waarbinnen het contact tussen Beatrix en Gül plaatsvindt. Van der Linden staat bekent als een notoir voorstander van de toetreding van Turkije binnen de EU. Hij verdedigd ook met verve de multiculturele samenleving, zoals ikzelf onlangs nog tijdens een CDA-excursie naar Den Haag heb mogen meemaken. Op mijn vraag hoe het mogelijk was dat een dag na de val van de coalitie in Limburg het kabinet in Den Haag valt (en dat deze consequentie nota bene door CDA’er Kroeger voorspeld is), antwoordt Van der Linden dat hij geen voorstander was van de val van de coalitie in Limburg. Dit omdat hij vind dat rrn bezoek van de koningin en die consequentie niet mag hebben. Strikt genomen zegt hij niet dat hij niet de val van het kabinet beoogde. Maar ook als dat niet het geval is, dan is toch duidelijk dat met Beatrix, Gül en Van der Linden een pro-Turkije en anti-Wilderslobby van jewelste in Limburg arriveerde. Tja, dan kunnen er, bedoeld of onbedoeld, ongelukken gebeuren als de PVV meeregeert of meegedoogt.
Het kan ook zijn dat in mediakringen wordt gedacht dat obstructie tegen een PVV die meeregeert of meegedoogt eigenlijk wel geoorloofd is: alsof het een verzetsdaad betreft. Dan is het maar beter wijselijk over het voorval te zwijgen. Ook mogelijk is dat met het verwerpen van het bezuinigingsakkoord door de PVV een noodsituatie was ontstaan die eerst opgelost moest worden, en dat na het Kunduz-akkoord de opluchting zo groot was, dat het voorspel dat leidde de val van het kabinet even als minder belangrijk werd ervaren. Hoe het ook zei, mijn indruk is dat ik met mijn opinies weldegelijk de vinger op de zere plek (of blinde vlek) leg, maar dat de tijd blijkbaar nog niet rijp is om dat onder ogen te zien. Wanneer dat wel is? Geen idee!
Rest mij nog te zeggen dat geen enkele politieke partij een verband oppert tussen de lunch op het provinciehuis te Maastricht en de val van het kabinet. Ook de PVV niet. Deze partij beweert om louter inhoudelijke redenen de bezuinigingsonderhandelingen in het zicht van de finish te hebben afgebroken. Maar hoe kunnen zij ook anders? Ze kunnen slechts met het verhaal komen midden in de crisis een kabinet te hebben laten vallen vanwege gedoe rond een staatsbanket in Limburg.