Veel moleculaire assen maken nog geen grote as

Ik heb geen plannen om moleculair bioloog te worden. Toch wil ik reageren op de aanbeveling om de wikipediapagina over ATP synthase  (ATP synthetase; ATPase) te lezen.

De essentie van een wiel is de as. Een rond zaadje dat een berg afrolt, is zodoende nog niet als wiel.

Dat de evolutie geen organismen heeft voortgebracht die zich voortbewegen op wielen, betekent niet dat er in de natuur geen asconstructies bestaan. Een zonnestelsel is als zo’n asconstructie te beschouwen, en in zoverre als een atoom op een zonnestelsel lijkt (met een kern van protonen en neutronen en daaromheen cirkelende elektronen) is een atoom ook een asconstructie.

Dat verhaal over ATP synthase gaat over een organische moleculaire structuur die functioneert als een as. Omdat bij het mechanisme protonen en elektronen genoemd worden, neem ik aan dat de atomaire asconstructie hier bijdraagt aan het functioneren van de moleculaire structuur als as.

Omdat het hier gaat om een organische moleculaire structuur kun je zeggen dat deze is voortgebracht door de evolutie. Als de evolutie dus de kans krijgt een as te construeren doet ze dat. Een organische structuur is evenwel nog geen organisme, en mijn stelling in mijn eerdere bijdragen was enkel dat de evolutie geen organismen op wielen heeft voortgebracht.

Dat kan ook met ATP synthase nog steeds niet omdat de onderhavige asconstructie gebaseerd is op de atomaire asconstructie en dus enkel in kleinschalig verband op subcellulaire schaal kan functioneren.

Meerdere van dergelijke assen samenvoegen kan ook niet. Plaats je de assen naast elkaar, dan krijg je een zeer draaibare maar ook zeer slappe structuur. Plaats je ze naast elkaar, dan is de kans klein dat ze allen synchroon aan eenzelfde macroscopische rotatie zullen bijdragen.