Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 9 mei 2011
Dan hebben ze een hele uitzending de tijd om aan Jan-Peter Balkenende de voor de hand liggende meest cruciale vraag te stellen, dan zitten daar twee duurbetaalde presentatoren, en dan doen ze het niet. Dan stellen ze die vraag niet. Dan laten ze het gewoon zitten. Daar kan ik met mijn verstand niet bij. Of de presentatoren zijn bewust bezig de kijkers een rad voor ogen te draaien, of ze zijn gewoonweg een stuk dommer dan ik pleeg te denken. Wat die voor de hand liggende meest cruciale vraag dan is? Nou, heel eenvoudig. Balkenende heeft zijn eerste verkiezingssucces, en daarmee zijn premierschap, te danken aan het feit dat hij indertijd aanleunde tegen Pim Fortuyn, en diens kritiek op wat ik maar heel algemeen het immigratie- en integratiebeleid tot dan toe noem. Ook bij daarop volgende verkiezingen ontving Balkenende nog steeds krediet voor deze stellingname. Toen Balkenende evenwel ging regeren met ChristenUnie en PvdA was het evenwel gedaan met dit standpunt. Balkenende besteedde er geen woord meer aan, maar benadrukte, zoals ook tijdens de uitzending van vanavond (maandag 9 mei 2011), enkel nog maar het solidaire, open en tolerante karakter van het CDA dat het zou delen met de PvdA. Zowel immigratie als integratie waren in dit laatste kabinet Balkenende trouwens toegevallen aan de PvdA. De kiezers herkenden zich begrijpelijkerwijs niet meer in deze Balkenende die om de hete brei heen draaide, en hebben hem bij de laatste tweede Kamerverkiezingen dan ook laten vallen. De kiezers zijn dus niet veranderd, maar Balkenende is veranderd – van kritische geest tot zoete broodjesbakker. En geen Pauw of Witteman die op het idee komt om Balkenende te vragen naar het hoe, waarom van deze opmerkelijke ‘change of mind’. Dan vraag ik me in gemoede af: Moeten we aan zulke in gebreke blijvende presentatoren wel ons zuur verdiende belastinggeld blijven betalen?