Wouter Bos als zeerover

Mij dunkt dat Davignon in NOVA van 3 december 2008 haarfijn de vinger op de zere plek legt. Wouter Bos ontrekt zich aan een plechtige belofte van drie regeringsleiders, een dag nadat deze gemaakt is. Als liegen in de tweede kamer een politieke doodzonde is, dan is dit er zeker een. Hier wordt de hele nationale en internationale gemeenschap inclusief de regeringen van België en Luxemburg  bij de neus genomen. Veel grote (waaronder APG) en kleine aandeelhouders hebben hun beslissingen afgestemd op loze beloften op het hoogste niveau. Bos en Balkenende hebben dus zeker iets uit te leggen. Als ze daar onvoldoende in slagen, dan zou deze affaire logischerwijs tot een kabinetscrisis moeten leiden. Alleen als de regeringsfracties hun electorale belangen laten prevaleren boven hun politieke mores (veel stemmen zijn er niet mee te verliezen), kan het kabinet ‘gewoon’ blijven zitten. Ik denk dat de politiek nu zal proberen deze kwestie onder het vloerkleed te schuifelen, en de aandacht naar andere thema’s te verplaatsen. Aan de media echter om hier een stokje voor te steken.

Mij dunkt dat Davignon hier haarfijn de vinger op de zere plek legt. Wouter Bos ontrekt zich aan een plechtige belofte van drie regeringsleiders, een dag nadat deze gemaakt is. Als liegen in de tweede kamer een politieke doodzonde is, dan is dit er zeker een. Hier wordt de hele nationale en internationale gemeenschap inclusief de regeringen van België en Luxemburg  bij de neus genomen. Dat Bos hier de belofte van Balkenende schendt, maakt de kwestie niet minder laakbaar. Het kabinet spreekt immers uit één mond. Bos en Balkenende hebben dus zeker iets uit te leggen in de tweede kamer. Als ze daar onvoldoende in slagen, dan zou deze affaire logischerwijs tot een kabinetscrisis moeten leiden. Probleem is evenwel dat het electoraat nogal ingenomen is met het optreden van Bos als een soort Piet Heijn en met ABN-AMRO plus Fortisbank Nederland als zilvervloot. Als de regeringsfracties hun electorale belangen laten prevaleren boven hun politieke mores, kan het kabinet ‘gewoon’ blijven zitten. Dan komt er over 5 jaar een parlementaire enquête, die met opgeheven vingertje ‘foei’ zegt. Ik denk dat de politiek nu zal proberen deze kwestie onder het vloerkleed te schuifelen, en de aandacht naar andere thema’s te verleggen. Aan de media om hier een stokje voor te steken.